Główną częścią składową amerykańskich dywizji piechoty są pułki piechoty. W zależności od okresu historycznego, 1 Dywizja Piechoty posiadała ich od trzech do czterech. Jako patrona naszej działalności wybraliśmy 18 Pułk Piechoty (18th Infantry Regiment), który należy do grona najstarszych jednostek tego typu w US Army.
Okres początkowy.
Formowanie.
Potrzeba powstania 18 Pułku wiązała się z wybuchem Wojny Secesyjnej na terenie Stanów Zjednoczonych. Oddziały Unii początkowo nie mogły skutecznie konkurować z formacjami Konfederatów. Północ musiała więc w szybkim czasie rozpocząć reorganizację swoich sił zbrojnych, wśród których znalazło się 9 nowych pułków piechoty o numeracji od 11 do 19. „Osiemnasty” został oficjalnie utworzony 3 maja 1861 roku, by móc jednakże czynnie brać udział w jakimkolwiek działaniu, potrzebował czasu na dosłowne stworzenie do zera. Zadanie to przyjął pułkownik Henry B. Carrington, który stał na jego czele aż po okres wojny „Czerwonej Chmury” prowadzonej z Indianami.
Pułkownik Henry Beebee Carrington
Podstawą organizacji pułku były zarządzenia z 4 maja i 21 lipca 1861 roku. Zgodnie z jego treścią miał się składać z trzech batalionów, każdym zawierającym osiem kompanii, nazywanych literami alfabetu od A do H. Za siedzibę pułku uznano stan Ohio, gdzie 1 lipca 1861 roku, nieopodal miasta Columbus utworzono jego sztab, by 10 sierpnia 1861 roku ulokować obóz wojskowy nazwany Camp Thomas. Rekrutacja rozpoczęła się w momencie utworzenia dowództwa jednostki, rekrutów wcielano więc w szeregi regimentu, pomimo początkowego braku jego stałej siedziby. Świeża krew zaczęła zasilać kolejne pododdziały, co pozwoliło na rozpoczęcie szkoleń- większość z jednostek była gotowa do opuszczenia bram obozu już 30 listopada 1861 roku. 16 grudnia proces organizacji został oficjalnie uznany za kompletny. 18 pułk piechoty wyruszył na linię, jako część 1 Dywizji Armii Ohio.
Wojna Secesyjna.
Początkowe zadania pułku ograniczały się do prowadzenia działań osłonowych oraz do zabezpieczania terenów ważnych z strategicznego punktu widzenia. Aż do sierpnia 1862 roku, pododdziały stacjonowały na mostach, stacjach kolejowych czy przełęczach, mieszczących się w obrębie trzech sąsiednich stanów- Missisipi, Alabama i Tennessee. 30 sierpnia, z powodu nieprzyjacielskiej ofensywy pod dowództwem gen. Bragga nadciągającego w kierunku Nashville, wydano rozkaz zgrupowania pułku w miejscowości Murfreesboro, gdzie regiment uczestniczył w tzw. „Battle of Stones River”. Był to początek działań bojowych pułku, zakończonych dopiero wraz z kresem amerykańskiej wojny domowej. Nie można stwierdzić, iż to 18 Pułk wygrał tę wojnę, ale zdecydowanie przyczynił się do zwycięstwa Unii, walcząc w szeregach jej sił zbrojnych przeciwko Południowcom w szeregu bitew- Murfreesboro, Chickamauga, Chattanooga, oraz kampaniach na terenie Atlanty, Kentucky, Mississippi , Tennessee oraz Georgii. W trakcie zmagań borykano się z najróżniejszymi problemami, często dość kuriozalnymi – zdarzyło się, iż warunki pogodowe powodowały opóźnienia w dojściu na front. Inna kwestią było uzupełnianie stanów osobowych. Cena zwycięstwa tej krwawej wojny była wysoka. W trakcie niektórych ze zmagań stan liczebny pułku potrafił zmaleć nawet do 30%!
Wojny z Indianami.
„Masakra Fattermana”- Harold von Schmidt.
Walki 18 Pułku z Indianami nie zostały zakończone w trakcie tej wojny. Do drobnych incydentów dochodziło jeszcze na terenie stanu Montana w latach 1881-82.
Lata 1882-1898 stanowiły okres cyklicznych reorganizacji regimentu w ramach jego pokojowej służby. W tym okresie Stany Zjednoczone rozpoczęły jednakże dyplomatyczne działania zmierzające do zwiększania własnych wpływów zarówno wewnątrz, jak i poza obrębem „Nowego Świata”. Terenem, na który zwracano szczególną uwagę były Karaiby. Wśród nich znajdowała się zarządzana twardą ręką hiszpańska kolonia Kuba. Zarówno opinia publiczna, jak i władze Stanów domagały się „wyzwolenia” wyspy. Dogodny pretekst do interwencji został dostarczony 15 II 1898 roku. W hawańskim porcie tonie pancernik USS „Maine”– Amerykanie za winnych uznają hiszpańskich agentów. Odrzucone ultimatum i warunki oswobodzenia Kuby oznaczały rozpoczęcie wojny z dniem 21 IV.
Amerykańskie okopy nieopodal Manili.
Zmagania toczyły się na terenie hiszpańskich koloni na Karaibach i Pacyfiku, co było z pewnością bardziej dogodne dla obu stron w porównaniu z desantem na ich rodzime ziemie. 18 Pułk znalazł się w składzie VIII Korpusu, biorąc udział w walkach na Filipinach. Wraz z rodzimymi jednostkami, walczącymi z europejskim reżimem władającym krajem od 1521 roku, „Osiemnasty” wkroczył do Manili. Wojna ta zakończyła się całkowitą klęską Hiszpanów i poza zdobyczami terytorialnymi, była początkiem udziału Stanów Zjednoczonych w walce o pozyskanie pozycji mocarstwa liczącego się na arenie międzynarodowej.
Dalsze losy.
Od roku 1917 18 Pułk na stałe wchodzi w skład 1 Dywizji Piechoty. O jego dziejach można poczytać w podstronie.